White Hot Rozdział 12 cz.1

Wszystkich spragnionych dalszego ciągu historii Nevady i Rogana zapraszamy do lektury pierwszego fragmentu kolejnego, dwunastego już rozdziału White Hot.
I w cichości ducha też marzymy o małym, poręcznym czołgu, ułatwiającym życie niekoniecznie tylko w Teksasie;-)...

Potrzebowałam mocy. Kiedy jesteś magiem, jest tylko jeden sposób, by zwiększyć swoje zasoby energii. I dlatego też wkraczałam właśnie do warsztatu babci Fridy, niosąc pudełko kredy i księgę o magicznych kręgach. Babcia zobaczyła moje spodenki z lycry i sportowy biustonosz, i wysoko podniosła brwi. Gdybym chciała zmaksymalizować efekt wzmocnienia, powinnam być rozebrana do naga, ale jedynymi miejscami, w których mogłam paradować bez niczego, były mój pokój i łazienka. Tyle że podłogę w pokoju pokrywała bambusowa mata, na której ciężko byłoby cokolwiek narysować kredą, a z kolei w łazience były kafelki. A moją umiejętnością rysowania kręgów nie miałam się co chwalić i po prostu potrzebowałam równej nawierzchni. 

Wybrałam miejsce w rogu pomieszczenia i otworzyłam księgę na stronie z kręgami do ładowania energii. Wyglądało to na wystarczająco skomplikowane zadanie, by zagotować mi mózg. Większe Domy posługiwały się tymi kręgami podczas specjalnego rytuału zwanego Kluczem, doskonalonego przez każdą kolejną generację magów. Raz miałam okazję obserwować przy tym Rogana. Narysował wówczas na podłodze garażu konstelację tajemnych kręgów i absorbując magię, poruszał się pomiędzy nimi z zabójczą gracją, uderzając rękami niczym bronią sieczną i kopnięciami łamiąc kości niewidzialnych przeciwników. Nie miałam ani Domu, ani Klucza, tak więc pozostawało mi trzymać się prostego, pojedynczego kręgu ładującego. Już raz spróbowałam z niego skorzystać i wtedy udało się. 

Kucnęłam i zaczęłam rysować po betonowej podłodze. Kusiło mnie, by wspomóc się jakimiś narzędziami, ale każde źródło wiedzy magicznej, z którego przyszło mi korzystać, przestrzegało, iż użycie czegokolwiek poza kredą i pewną ręką może znacząco zmniejszyć moc kręgu. Czy to była prawda, czy jedna z magicznych legend, nie miało teraz znaczenia. Nie mogłam sobie pozwolić na porażkę czy choćby opóźnienie. Zadzwoniłam już do Augustina i umówiłam się z nim na ósmą wieczorem. Dotarcie do niego powinno mi zająć jakieś pół godziny, tak więc, jeżeli zacznę zaraz, będę miała mniej więcej osiem godzin na naładowanie swojej mocy. Korzyści z przebywania w kręgu zmniejszały się z każdą godziną i jeżeli dobrze kalkulowałam, osiem godzin powinno wystarczyć, bym dysponowała sporym zapasem. 

Niebieska honda stała zaparkowana na środku warsztatu z otwartą maską, a babcia Frida grzebała w jej silniku. 

-Czyj to samochód?

-Twój -odpowiedziała. -Ludzie tego twojego ‚to-nie-mój-chłopak’ podrzucili go. Z tą notatką -podała ma małą złożoną kartkę. 

Otworzyłam ją. Przykro mi z powodu mazdy. 

-Zamierzasz teraz robić sceny i domagać się, żeby go zabrał? -babcia rzuciła mi krzywe spojrzenie. 

-Nie. Może później -potrzebowałam wozu na ten wieczór. 

Nadal kucając, starałam się drobiazgowo skopiować na podłodze wzór z książki. Echh. Wyglądało to jak rysunek pięciolatka. Dlaczego do jasnej cholery to musiało być takie skomplikowane? No i jeszcze - dlaczego nie nauczyłam się rysowania takich kręgów lata temu?

-To, jak układa ci się z Szalonym Roganem? -babcia wytarła dłonie w szmatę. 

-Dobrze. Krąg w kręgu, który zawiera kolejny krąg… Niech ktoś mnie zabije…

źródło:pexels.com

-Wciąż z tym walczysz?

-Nie. 

Trzy kręgi na zewnątrz. Trzy mniejsze wewnątrz. 

-Skupiasz się tak bardzo, że widzę, jak dym idzie ci uszami.

-Mhm.

-Zrobiłaś z nim to?

Przerwałam rysowanie i popatrzyłam na nią. Serio?

Babcia Frida trzymała ścierkę przed sobą niczym tarczę. -No proszę. Spojrzenie. 

Wróciłam do rysowania. 

-Po prostu chcę, żebyś była szczęśliwa. 

-Będę szczęśliwa, kiedy każdy, kto próbuje nas zabić, będzie martwy. 

-Brzmisz jak on -głos babci lekko załamał się. -Nevada, Penelopa od godziny siedzi w swoim bocianim gnieździe. Wycedziła do mnie dzisiaj ledwie dwa słowa i wygląda, jakby przygotowywała się na pogrzeb. Teraz ty sprawiasz wrażenie kogoś, kto ma zamiar komuś przywalić. Słoneczko, co jest nie tak?

Co jest nie tak? To fundamentalne pytanie. Rogan jest we mnie zakochany, ale nie chce nic z tym robić, bo jestem Pierwszą, która prędzej czy później założy swój własny Dom. Moja matka okłamywała mnie latami i nawet nie wiem, czy przez cały ten czas ona i tata naciskali na mnie, bym ukrywała swoje zdolności, bo chodziło im o mnie, czy jedynie dlatego, że obawiali się mojej drugiej, psychotycznej babci. Teraz, kiedy ta przyjeżdża do miasta zarówno matka, jak i Rogan chcą zamordować Augustina. Wiemy, że David Howling pomógł zabić Nari, ale nie wiemy, gdzie on jest i nie mamy żadnych konkretnych dowodów, by zaatakować jego wspólników. A dzisiaj wieczorem muszę przekonać osobę, która przez cały czas próbuje mnie wykorzystywać, że dla jej własnego dobra powinna pozwolić mi pogrzebać w swojej psychice. Tak poza tym, wszystko układa się świetnie. 

-Po prostu jestem zmęczona -odpowiedziałam. -Mam coś do zrobienia wieczorem. 

-Nie wierzę ci. 

Prawie odwarknęłam ‚Nie musisz’, ale jej niebieskie oczy były tak przepełnione obawą, że wycofałam się z tej riposty od razu. Mimo całej irytacji, nie chciałam być niemiła dla babci. 

-Mogę ci w czymś pomóc? -zapytała babcia. 

-Chętnie bym się przytuliła. 

Twarz się jej wydłużyła. -Okay, teraz to na serio zaczęłam się martwić. 

-Przytulisz mnie, czy nie?

Babcia Frida rozpostarła szeroko ramiona. Podeszłam do niej i przylgnęłam do niej, wdychając znajomy i uspokajający zapach oleju maszynowego. I przez krótki moment znów miałam pięć lat, świat był prosty i przyjazny. Poklepała mnie lekko po plecach. -Zainstalowałam nowy komputerowy system namierzania w czołgu. Tylko mi powiedz, kogo odstrzelić, ok?

-Okay -gdybym tylko mogła rozwiązać wszystkie swoje problemy za pomocą Romea, moje życie byłoby takie proste.