Serum Ozyrysa

Poznaliśmy już Elarę. Teraz pora dowiedzieć się, co też panna Harper sądzi o swoim "narzeczonym". Zapowiada się spokojne małżeństwo z rozsądku, czy też może wręcz przeciwnie? Zapraszamy do lektury, uprzedzając jednocześnie, że ze względu na gorący okres "majówkowy" możemy się w najbliższych dniach nieco spóźniać z publikowaniem kolejnych fragmentów. Niemniej zapewniamy, że zrobimy co tylko w naszej mocy, by nie zawieść Was i co wieczór dzielić się  kolejnymi odcinkami IaM. Konie.  Elara odwróciła się. Znajdowała się zaledwie o kilka stóp od wąskiej przecinki, oznaczonej czerwoną wstążką. Uciekać, czy ukryć się i zaryzykować rzucenie okiem? Czy tak naprawdę się nad tym zastanawiała? Cofnęła się o kilkanaście metrów za pień starego, rozłożystego dębu, wspięła się na jeden z niższych konarów i zastygła w bezruchu, wtapiając się w cienie rzucane przez liście i gałęzie.  Jeźdźcy zbliżali się.  Prowadzący ich mężczyzna był wysoki i ciemnowłosy. To b

Kontynuujemy przegląd nowości wydawniczych z szeroko pojętej fantastyki, cofając się tym razem do marca i lekko zahaczając o początek kwietnia. Wyprzedzając ewentualne pytania, zapewniamy, że lada moment wrócimy również z ogólnodostępnymi fragmentami przedstawianych tu powieści.  Tradycyjnie namawiamy Was do dzielenia się opiniami na temat prezentowanych poniżej książek lub też polecania w komentarzach innych, nieuwzględnionych przez nas pozycji. Wszystkie opisy pochodzą od wydawców. Cixin Liu "Koniec śmierci"; 03.04.18 Oszałamiający rozmachem chiński bestseller,który stał się wydawniczym fenomenem w USA. KSIĄŻKA LAUREATA NAGRODY HUGO. Pół wieku po bitwie w dniu Sądu Ostatecznego groźba powiadomienia Wszechświata o położeniu Trisolaris wciąż powstrzymuje kosmitów przed opanowaniem Ziemi. Dzięki zdobyciu trisolariańskiej wiedzy Ziemia przeżywa wyjątkowy okres dobrobytu. Ludzka nauka się rozwija, a Trisolarianie poznają ziemską kulturę, więc wydaje się, że

Dzisiaj poznamy wreszcie wybrankę Hugh. Czy okaże się panną młodą z piekła rodem, czy też może jednak kimś o czułym i wrażliwym sercu?;-) A może -jak sugerowaliście - d'Ambray bardziej będzie zainteresowany zamkiem? Odpowiedzi na te i kilka innych pytań w rozdziale trzecim. Zapraszamy zatem do lektury! Rozdział 3 Wiatr ustał. Linia drzew zamarła w bezruchu. Szerokie liście platanów i  dębów zwisały nieruchomo w upalnym powietrzu wczesnego wieczoru. Nic się nie poruszało.  Elara oparła się o szare kamienie, z których zbudowano zamkowe mury i posłała przed siebie impuls magii. Po chwili powróciło do niej nieprzyjemne odczucie, jakby jakaś oleista maź pokryła ścianę lasu albo plama smaru zbrukała krystaliczną powierzchnię jeziora. A więc przybyłeś.  Rook sięgnął po swój notatnik, zapisał wiadomość i podał go jej.  Widzisz to? -Tak. Jest sam.  Jasnowłosy szpieg skinął głową z niewzruszonym wyrazem opalonej i pokrytej bliznami twarzy. Rozsądek podpowiadał

Zgodnie ze złożoną drzewiej obietnicą zabieramy się za przegląd nowości wydawniczych z szeroko pojętej fantastyki, które ukazały się na rodzimym rynku w pierwszych miesiącach tego roku. W kolejnych dniach postaramy się publikować również fragmenty niektórych pozycji, co w naszym mniemaniu stanowi znacznie lepszy miernik subiektywnej jakości danego utworu, niż najbardziej nawet rozbudowany agregator recenzji. Tradycyjnie namawiamy Was do dzielenia się opiniami na temat prezentowanych poniżej książek lub też polecania w komentarzach innych, nieuwzględnionych przez nas pozycji. Wszystkie opisy pochodzą od wydawców. Katherine Arden "Niedźwiedź i słowik"; 18.04.18 W Rusi, na skraju pustkowia, zima trwa większą część roku, a podczas długich wieczorów Wasilisa i jej rodzeństwo lubią siadać razem przy piecu i słuchać bajek, które opowiada im niania. Wasia uwielbia zwłaszcza bajkę o Mrozie, błękitnookim demonie zimy. Mądrzy Rosjanie boją się go, gdyż zabiera zbłąkane

W końcówce rozdziału drugiego dowiemy się, jak można zdobyć prowiant, nie brudząc sobie rąk uczciwą pracą;-) Czy jednak będzie to oznaczało, że przed Hugh rysują się same świetlane perspektywy? Hmmm... tu znacząco zawiesimy palce nad klawiaturą i po prostu zaprosimy Was do lektury! Z namiotu pierwszej centurii wyłonił się Stoyan. Po chwili dołączył do niego Bale i razem udawali, że szwendają się bez celu. Z drugiej strony nadchodził Felix i starał się wyglądać na bardzo zainteresowanego nadal świecącym Buckym. Coś się tu kroiło.  -A dobre wieści? -zapytał Hugh.  -Znalazłem bazę. -Gdzie.  -Berry Hill, Kentucky. W Knobs.  Berry Hill. Nazwa brzmiała jak z dziecięcej kreskówki. Hugh przeszukiwał pamięć, starając się przypomnieć sobie, co wie o Kentucky. Wschodnia część stanu była porośnięta lasami poprzecinanymi wąskimi dolinami, które otwierały się na region Bluegrass, zajmujący północną i środkową część stanu. Tutaj dominowały łagodne wzgórza, stanowiące idealny t